Μ.Αλεξ.Πέλλας - Δόξα Εξαπλατάνου 1 - 2(Κύπελλο)

Ά δ ι κ ο ... Ίσως είναι η μοναδική λέξη που μπορεί κάνεις να εκφράσει τα συναισθήματα του για αυτό το αποτέλεσμα.

Φτάσαμε ένα βήμα πριν κόψουμε το νήμα της ολοκλήρωσης  ενός από τους στόχους αυτής της ομάδας, αλλά και την επιβεβαίωση τον κόπων και τις θυσίες  μιας  ολόκληρης χρόνιας !!!

Δεν αρκεί τελικά να είσαι καλύτερος μέσα στον αγωνιστικό χώρο, αλλά θα πρέπει και να έχεις και με το μέρος σου την ΄΄θεία τύχη΄΄, αυτός είναι τελικά ο άγραφος νόμος του ποδοσφαίρου και δεν πρέπει να τον παραβλέπει κανείς γιατί πολλές φορές η μπάλα τιμωρεί.

Μπορεί η Δόξα να πήρε την νίκη στον αγώνα που έδωσε με την Πέλλα, αλλά το αποτέλεσμα δεν ήταν ικανό να της δώσει την πρόκριση για τον τελικό του Κυπέλλου.

Μια ομάδα που ήξερε τι ήθελε και έβλεπε μπροστά της ένα μόνο αποτέλεσμα. Γρήγορος ρυθμός και καλές εναλλαγές της μπάλας, με όλες τις γραμμές να λειτουργούν εξαιρετικά σε όλο τον αγωνιστικό χώρο.

Η Πέλλα θεατής και ΄΄πνιγμένη΄΄ στον ρυθμό της Δόξας, αλλά και του υπερβολικού άγχους που βάραινε τα πόδια των ποδοσφαιριστών της, έδειχνε ανήμπορη αλλά και ανέτοιμη να επακολουθήσει τον ρυθμό της ομάδα μας.

Μόλις στο 5΄ της αναμέτρησης η Δόξα σφραγίζει την ανωτερότητα της βάζοντας ένα γρήγορο γκολ μετά από μια σέντρα του Τσόλκα, ο Γιώργος Θωμάς με δυνατό σουτ μέσα από την μεγάλη περιοχή κάνει το 0-1.

Η ομάδα συνεχίζει να πιέζει τους γηπεδούχους και χάνει σημαντικές ευκαιρίες για να πετύχει ένα ακόμη γκολ.

Στο 15΄ ο Καραδήμος βγαίνει από τα πλάγια μόνος σχεδόν στην μικρή περιοχή, το πλασέ του όμως διώχνεται από τον τερματοφύλακα της Πέλλας.

Και ενώ όλα δείχνουν με την απόδοση της Δόξας πως το δεύτερο γκολ δεν θα αργούσε να έρθει, η μπάλα όμως είχε διαφορετική γνώμη!!

Η Πέλλα προσπαθεί  να οργανωθεί και να φτάσει στην περιοχή της Δόξας, το καταφέρνει όμως μόνο με μακρινά γεμίσματα και στημένες φάσεις, χωρίς αυτό να δημιουργήσει κάποια σοβαρή απειλή στην εστία του Δημητριάδη.

Στο δεύτερο μέρος και ενώ όλοι περίμεναν πως η Δόξα θα μπει στο γήπεδο και θα ΄΄ καθαρίσει ΄΄ το παιχνίδι πάντα με βάση την συνολική απόδοση του πρώτου μέρους, τα πράγματα όμως εξελίχτηκαν διαφορετικά.

Ελέγχει και πάλι το παιχνίδι και προσπαθεί να βρει τον δρόμο που θα της φέρει το γκολ της πρόκρισης.

Η Πέλλα δείχνει να βρίσκει πατήματα, οργανώνετε και βγαίνει μπροστά για να πιέσει την Δόξα.

Έτσι σε μια ανύποπτη φάση με την άμυνα μας εκτεθειμένη, στο 58΄ ο Σαλίκας από τα πλάγια μπαίνει στην περιοχή της Δόξας και αντιμέτωπος με τον Δημητριάδη, πλασάρει και κάνει το 1-1, γκολ που έβαλε και πάλι την ομάδα μας σε νέα δεδομένα.

Στο 70΄ ο Λεμονάκης χάνει μοναδική ευκαιρία όταν σε σέντρα από τα δεξιά από τον Ντόκαρη, μόνος σε κενό τέρμα στέλνει την μπάλα πάνω από την εστία του τερματοφύλακα της Πέλλας.

Στο 87΄ ο Τσόλκας έφερε την ομάδα να ελπίζει και πάλι όταν από κοντά έκανε το 1-2.

Γκολ όμως που τελικά δεν ήταν ικανό στο τέλος, παρά την μεγάλη, εξαντλητική, αλλά και αξιέπαινη προσπάθεια των ποδοσφαιριστών της Δόξας, να της δώσει την πρόκριση!!

Το τελικό σφύριγμα της λήξης έστειλε την Πέλλα μέσα σε δικαιολογημένους πανηγυρισμούς στον τελικό του Κυπέλλου της ΕΠΣ Πέλλας, με τις ευχές όλων μας για καλή επιτυχία.

Όσο τώρα για μας, ένα ακόμη όνειρο και ένας στόχος έφτασε στο τέλος του!

Μια μεγάλη προσπάθεια που αξίζει όμως τα συγχαρητήρια σε όλους καθώς κατάφεραν να είναι μία από τις πιο αξιόλογες και υπολογίσιμες ομάδες της κατηγορίας!!

Έχουμε το πρωτάθλημα, κοιτάμε μπροστά και συνεχίζουμε!! Δ Ο Ξ Α !!!

Πολύ καλή η διαιτησία του κ.Φωτιά καθώς και των βοηθών του κ.Κουπαράνη και Αλατζά.